هنوز تعریف مشخصی از پدیده شهر هوشمند ارائه نشده است. در بررسی های این مطالعه به این مسئله می پردازیم که اگرچه در خصوص تعریف شهر هوشمند نظر واحدی وجود ندارد اما اغلب پژوهشگران این حوزه بر سه بعد حاکمیت هوشمند، مردم هوشمند و زیرساخت های هوشمند، به عنوان شاکله اصلی یک شهر هوشمند اتفاق نظر دارند.

شهر هوشمند چیست؟

یک شهر هوشمند از فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) برای بهبود بهره وری عملیاتی، به اشتراک گذاشتن اطلاعات با مردم و ارائه کیفیت بهتر خدمات دولتی و رفاه شهروندان استفاده می کند.

هدف اصلی یک شهر هوشمند بهینه سازی عملکردهای شهر و ارتقا رشد اقتصادی است و در عین حال کیفیت زندگی شهروندان را با استفاده از فناوری های هوشمند و تجزیه و تحلیل داده ها بهبود می بخشد. ارزش نهفته در چگونگی در دسترس بودن این فناوری در نحوه استفاده از این فناوری است.

هوشمندی یک شهر با استفاده از مجموعه ای از ویژگی ها تعیین می شود، از جمله:

• زیرساختی مبتنی بر فناوری
• ابتکارات زیست محیطی
• حمل و نقل عمومی موثر و بسیار کاربردی
• نقشه های شهری مطمئن و مترقی
• مردمی که می توانند با استفاده از منابع هوشمند شهری در داخل شهر زندگی و کار کنند

موفقیت یک شهر هوشمند به رابطه بین بخش های دولتی و خصوصی بستگی دارد زیرا بیشتر کارها برای ایجاد و حفظ یک محیط داده محور از عهده دولت محلی خارج است. به عنوان مثال، دوربین های نظارت هوشمند ممکن است به اطلاعات ورودی و فناوری چندین شرکت نیاز داشته باشند.

گذشته از فناوری مورد استفاده یک شهر هوشمند، همچنین نیاز به تحلیل گران داده برای ارزیابی اطلاعات ارائه شده توسط سیستم های شهر هوشمند وجود دارد تا بتوان هرگونه مشکلی را برطرف و و شاکله ی شهر هوشمند را دائماً بهبود بخشید.

شهر نشینی در عصر جدید

بر اساس یافته های بانک جهانی، در سال ۲۰۱۴ حدود %۵۴ مردم جهان در مناطق شهری خواهند کرد و این تعداد تا سال ۲۰۴۵ به حدود ۶ میلیارد نفر خواهد رسید، یعنی تقریبا دو میلیارد نفر بیشتر امروز. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد نیز برآورد نموده است که تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۷۵ درصد مردم جهان در مناطق شهری ساکن خواهند شد. 

این گذار از ساختار زندگی روستایی و پیوستن به بدنه شهرها در دهه های آینده نیز ادامه خواهد یافت. با وجود این روند رو به رشد جمعیت و تجمع افراد در مکان های شهری، شکل گیری مکان های درهم و برهم و کثیف اجتناب ناپذیر است. مشکل مدیریت پسماندها، کمبود منابع، آلودگی هوا، دغدغه های بهداشتی و سلامتی، ترافیک های سنگین، و زیرساخت های ناکافی، رو به زوال و فرسوده از اساسی ترین مشکلات فنی، و فیزیکی این شهرها هستند. 

با سکونت تعداد بیشتر و بیشتر مردم در شهرها، آماده نمودن این مراکز به مکان های قابل سکونت و پایدار به یکی از مهمترین دغدغه های سیاستگذاران جهان تبدیل شده است.

اهمیت مناطق شهری به عنوان یک پدیده جهانی، با شکل گیری شهرهایی با جمعیت بیش از ۲۰ میلیون نفر در آسیا، امریکای لاتین و آفریقا، بیش از پیش نمایان شده است، در نتیجه سهم زیادی از منابع در مناطق شهری مصرف می شوند که این موضوع ضمن نشان دادن اهمیت اقتصادی این مناطق، مبین وضعیت نامناسب زیست محیطی شهرها است. 

مصرف انرژی در شهرها

شهرها بین ۶۰ تا ۸۰ درصد انرژی جهان را به خود اختصاص داده اند و مسئول تولید سهم بزرگی از گازهای گلخانه ای هستند. از سوی دیگر، هرچه تراکم جمعیتی شهرها کمتر باشد و جمعیت به صورت پراکنده تری در این مناطق ساکن شده باشد، انرژی بیشتری برای الکتریسیته و حمل و نقل مصرف خواهد شد و مطالعات نیز نشان داده است که میزان انتشار دی اکسید کربن، با افزایش تراکم مناطق شهری، کاهش می یابد. 

بروز این شرایط مستلزم آن است که شهرها در پی یافتن راهکارهای جدید برای برون رفت از این شرایط و مدیریت چالش های نوین باشند. تضمین ایجاد شرایط قابل سکونت برای جمعیت رو به رشد مناطق شهری مستلزم درک عمیق و درست مفهوم شهر هوشمند است.

مفاهیم اولیه شهر هوشمند

مفهوم “شهر هوشمند” برای اولین بار در سال ۱۹۹۴ مورد استفاده قرار گرفت  و از سال ۲۰۱۰ تعداد مطالعات مربوط به این موضوع به طور قابل توجهی افزایش یافته است. این موضوع را تا حد زیادی می توان ناشی از ظهور پروژه های شهر هوشمند و حمایت اتحادیه اروپا از آن دانست. مفهوم شهر هوشمند بسیار فراتر از بکارگیری فناوری در اداره شهرها است. 

اگر چه استفاده از این عبارت هر روز بیشتر می شود، اما هنوز درک روشن و ثابتی از این مفهوم در میان صاحب نظران و محققان این حوزه وجود ندارد. این امر سبب سردرگمی سیاستگذاران شده است که به دنبال هوشمند نمودن شهرهای خود هستند.

شهر هوشمند از آغاز تا کنون

همانگونه که پیش از این نیز گفته شد، مفهوم شهر هوشمند هنوز در حال شکل گیری است و به طور کامل معانی و مفاهیم مربوط به آن تبیین نشده اند. صاحبنظران و محققین مختلف هر یک بخشی از این حوزه گسترده را مورد توجه قرار داده و بر اساس آن تعریفی از آن ارائه نموده اند. 

در ادامه پس از ارائه تعاریف مختلفی که طی ۱۰ سال گذشته از این عبارت بیان شده است، تلاش می شود تا شاخص های مهم در این تعاریف استخراج و دسته بندی شود.

اولین تعاریف از عبارت شهر هوشمند، با عباراتی همچون شهر دیجیتال و شهر الکترونیک آمیخته بود. در این تعاریف عمده تمرکز بر روی اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباطات جدید با توجه به زیرساخت های مدرن در شهرها بود. 

انستیتوی هوشمند سازی کالیفرنیا از نخستین مراکزی بود که به چگونگی هوشمند شدن جوامع و اینکه چگونه می توان یک شهر را برای اجرای فناوری های اطلاعاتی طراحی کرد، پرداخت.

تعاریف شهر هوشمند

تعریفی پیرامون این که چه چیزی باعث میشود که یک شهر را هوشمند بنامیم وجود دارد، به عنوان مثال، IBM یک شهر هوشمند را چنین تعریف می کند: 

“شهری که کلیه اطلاعات و بهم پیوسته برای آن موجود است و از این اطلاعات برای استفاده بهتر و بهینه تر از عملکردهای منابع محدود آن استفاده می شود. “

با این حال، به طور خلاصه، یک شهر هوشمند با استفاده از چارچوبی از فناوری اطلاعات و ارتباطات، ایجاد، استقرار و ترویج شیوه های توسعه برای مقابله با چالش های شهری و ایجاد زیرساخت های مجهز به فناوری پایدار را به صورت پیوسته شامل میشود.

فن آوری های شهر هوشمند

شهرهای هوشمند از انواع نرم افزارها، رابط های کاربری و شبکه های ارتباطی در کنار iOt (اینترنت اشیا) برای ارائه راه حل های متصل به مردم استفاده می کنند. از این میان، اینترنت اشیا مهمترین است. اینترنت اشیا شبکه ای از دستگاه های متصل است که با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و تبادل داده می کنند. 

این می تواند شامل مواردی از وسایل نقلیه گرفته تا لوازم خانگی و سنسورهای خیابان باشد. داده های جمع آوری شده از این دستگاه ها در فضای ابری یا روی سرورها ذخیره می شود تا امکان بهبود در کارایی های بخش دولتی و خصوصی فراهم شود و منافع اقتصادی و بهبود زندگی شهروندان فراهم شود.

بسیاری از دستگاه های اینترنت اشیا از رایانش لبه ای استفاده می کنند، که این اطمینان را می دهد که فقط مرتبط ترین و مهمترین داده ها از طریق شبکه ارتباطی ارائه می شود. علاوه بر این، یک سیستم امنیتی برای محافظت، نظارت و کنترل انتقال داده ها از شبکه شهر هوشمند و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به شبکه اینترنت اشیا در پلت فرم داده های شهر پیاده سازی میشود.

در کنار راه حل های اینترنت اشیا، شهرهای هوشمند همچنین از فناوری های زیر نیز استفاده می کنند:

• رابط برنامه نویسی برنامه (API)
• هوش مصنوعی (AI)
• خدمات رایانش ابری
• داشبوردها مختلف
• یادگیری ماشینی یا مشین لرنینگ
• ارتباطات ماشین به ماشین
• شبکه های مش

ویژگی های شهر هوشمند

ترکیبی از اتوماسیون، یادگیری ماشینی و اینترنت اشیا، امکان استفاده از فناوری های شهر هوشمند برای کاربردهای مختلف را فراهم می کند. به عنوان مثال، پارکینگ هوشمند می تواند به رانندگان در یافتن جای پارک کمک کند و همچنین امکان پرداخت دیجیتال را نیز فراهم می کند.

مثال دیگر می تواند مدیریت ترافیک هوشمند برای نظارت بر جریان ترافیک و بهینه سازی چراغ های راهنمایی برای کاهش ازدحام باشد، در حالی که سرویس های حمل و نقل عمومی نیز توسط زیرساخت های شهر هوشمند قابل مدیریت هستند.

شهر هوشمند و انرژی

از دیگر ویژگی های شهر هوشمند همچنین می تواند به صرفه جویی در انرژی و بهبود در عملکردها باشد، مانند چراغ های خیابان که در هنگام خالی بودن جاده ها کم نور می شوند. چنین فناوری هایی  در شبکه هوشمند می تواند در کارکرد های عملیاتی، نگهداری، تعمیرات و برنامه ریزی برای منابع مصرفی در شهر هوشمند را بهبود بخشند.

از دیگر مزایای شهر هوشمند می توان مقابله با تغییرات آب و هوا، مدیریت آلودگی هوا و همچنین مدیریت پسماند و بهداشت عمومی از طریق جمع آوری هوشمند زباله و سیستم های مدیریت ناوگان حمل و نقل نام برد.

ایمنی و امنیت در شهرهای هوشمند

گذشته از این نوع خدمات، شهرهای هوشمند امکان تهیه اقدامات ایمنی مانند نظارت بر مناطق دارای جرم و جنایت زیاد یا استفاده از سنسورها برای ایجاد هشدار زودهنگام برای حوادثی مانند سیل، رانش زمین، طوفان یا خشکسالی را فراهم می کنند.

ساختمان های هوشمند همچنین می توانند نیاز به تعمیرات را پیش بینی کنند. شهروندان همچنین می توانند به این سامانه هایی دسترسی داشته باشند تا هر گونه مشکلی مانند دست اندازهای یا مشکلات معابر را به مسئولان اطلاع دهند، در حالی که حسگرها همچنین می توانند مشکلات زیرساختی مانند نشتی لوله های آب را رصد کنند.

علاوه بر این، شهر هوشمند می تواند کارایی بخش های مختلف دیگری چون  تولید، کشاورزی شهری، استفاده از انرژی و موارد دیگر را بهبود بخشد.

شهرهای هوشمند می توانند انواع خدمات را نیز به هم متصل کنند تا راهکارهایی جامع را برای شهروندان فراهم کنند.

تاریخچه شهرهای هوشمند

مفهوم شهرهای هوشمند از دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ شروع شد که اداره تحلیل جامعه ایالات متحده با استفاده از پایگاه داده های خود، عکس برداری های هوایی و تجزیه و تحلیل خوشه ای برای جمع آوری داده های مورد نیاز دولت، توزیع مستقیم منابع زیرساختی و صدور انواع گزارشات به منظور مدیریت خدمات، مقابله با بلایا و کاهش فقر را به انجام رسانید. این امر منجر به ایجاد نسل اول شهرهای هوشمند شد.

اولین نسل شهر هوشمند توسط شرکت های ارائه دهنده فناوری معرفی شد تا مردم پیامدهای فناوری در زندگی روزمره را درک کند. این امر منجر به ظهور نسل دوم شهرهای هوشمند شد، که به بررسی چگونگی ایجاد فناوری های هوشمند و سایر نوآوری ها می تواند راه حل های مشترکی را برای شهرداری ها ایجاد کند. نسل سوم شهر هوشمند کنترل را از دست شرکت های فناوری و مدیران شهری گرفت و در عوض الگویی ایجاد کرد که مردم را درگیر کند و امکان ورود اجتماعی مردم و اطلاعات و تعامل آنان با جامعه را فراهم کند.

مدل نسل سوم توسط وین به تصویب رسید، شهر وین با شرکت محلی Wien Energy همکاری کرد و به شهروندان امکان سرمایه گذاری در نیروگاه های خورشیدی محلی و همچنین با مردم برای حل معضلات تساویهای جنسیتی و مسکن ارزان قیمت همکاری کرد. تصویب چنین  مهمی در سراسر جهان، از جمله در ونکوور، جایی که ۳۰،۰۰۰ شهروند با هم برنامه جامع اجرایی ونکوور سبز ۲۰۲۰ را ایجاد کردند، ادامه یافته است.

شهرهای هوشمند چگونه کار می کنند

شهرهای هوشمند چهار مرحله را برای بهبود کیفیت زندگی و امکان رشد اقتصادی از طریق شبکه ای از دستگاه های اینترنت اشیا متصل و سایر فناوری ها دنبال می کنند. این مراحل به شرح زیر است:

• گردآوری داده 

حسگرهای هوشمند داده های در لحظه را جمع آوری می کنند

• تجزیه و تحلیل ها

 داده ها برای به دست آوردن نگرشی صحیح در مورد عملکرد خدمات و عملیات شهری تجزیه و تحلیل می شوند

• ارتباطات 

 نتایج تجزیه و تحلیل داده ها به تصمیم گیرندگان ابلاغ می شود

• اقدامات

 اقدامات عملی برای بهبود عملیات، مدیریت دارایی ها و بهبود کیفیت زندگی در شهر برای ساکنان انجام می شود

چارچوب ICT داده های در لحظه از دارایی ها، اشیا و ماشین آلات متصل به شبکه را برای بهبود تصمیم گیری ها گرد هم می آورد. با این حال، علاوه بر این، شهروندان می توانند از طریق دستگاه های تلفن همراه و وسایل نقلیه و ساختمان های متصل با اکوسیستم های هوشمند شهر تعامل داشته باشند. با هماهنگی دستگاه ها با داده ها و زیرساخت های شهر، می توان هزینه ها را کاهش داد، پایداری را بهبود بخشید و فاکتورهایی مانند توزیع انرژی و جمع آوری زباله را ساده کرد، همچنین تراکم ترافیکی کاهش یافته و کیفیت هوا را بهبود بخشید.

چرا شهرهای هوشمند مهم هستند

۵۴٪ از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند و پیش بینی می شود این میزان تا سال ۲۰۵۰ به ۶۶٪ برسد و در طی سه دهه آینده ۲.۵ میلیارد نفر دیگر به جمعیت شهری اضافه شود. با این رشد جمعیت مورد انتظار، نیاز به مدیریت پایدار محیطی، اجتماعی و اقتصادی منابع از اوجب واجبات برای همه کشورها میباشد.

شهرهای هوشمند به شهروندان و مقامات دولت محلی این امکان را می دهد تا ابتکار عمل را به دست بگیرند و استفاده از فن آوری های هوشمند را برای مدیریت دارایی ها و منابع شهری، در محیط رو به رشد شهری در آینده را در دستور کار قرار دهند.

ما چه نیازی به شهر هوشمند داریم؟

یک شهر هوشمند باید یک محیط شهری فراهم کند که کیفیت زندگی بالایی را به ساکنان ارائه دهد و در عین حال رشد اقتصادی نیز داشته باشد. این به معنای ارائه مجموعه ای از خدمات به شهروندان همراه با کاهش هزینه های زیرساختی است.

این مهم با توجه به رشد جمعیت در آینده در مناطق شهری، جایی که استفاده کارآمدتر از زیرساخت ها و دارایی ها مورد نیاز است، اهمیت بیشتری می یابد. خدمات و برنامه های کاربردی شهر هوشمند منجر به کیفیت بالاتر  زندگی شهروندان می شود.

بهبودهایی که شهر هوشمند در طول زمان به آن نائل میشود ارزشهای جدید را ایجاد میکند و از با کمک از این زیرساخت ها ضمن ایجاد جریان های درآمدی و مالی جدید برای مردم و بهبود روندهای عملیاتی، صرفه جویی های قابل توجهی در هزینه ها برای دولت و بهبود چشمگیری در وضعیت رفاه شهروندان به ارمغان می آورد.

آیا شهرهای هوشمند پایدار هستند؟

پایداری یکی از جنبه های مهم شهرهای هوشمند است زیرا شهر های هوشمند به دنبال بهبود کارایی و بهبود رفاه شهروندان هستند.  هوشمندسازی شهرها تاثیرات اقلیمی بزرگ و کوچکی را زمینه ساز میشوند که شاید خیلی از آنها در طول زمان نتایج قابل توجهی باشند، اما تاثیرات منفی نیز دارند، از جمله استفاده از سوخت های فسیلی برای تامین انرژی آنها. با این حال، فناوری های هوشمند می توانند به کاهش این اثرات منفی نیز کمک کنند، مانند اجرای سیستم حمل و نقل الکتریکی جهت کاهش انتشار گازهای آلاینده. وسایل نقلیه الکتریکی همچنین می توانند به تنظیم ساختار شبکه هاب شهر هوشمند نیز حتی در حالی که استفاده نمیشوند هم کمک کنند.

با چنین رویکردهایی که در مورد حمل و نقل پایدار توضیح دادیم، همچنین باید شاهد کاهش تعداد اتومبیل ها در مناطق شهری باشیم زیرا انتظار می رود وسایل نقلیه مستقل و تحت مالکیت مردم نیز کاهش دهند.

ایجاد چنین راه حل های پایدار می تواند حافظ منافع منابع زیست محیطی و اجتماعی نیز باشد.

چالش های شهر هوشمند

با وجود تمام مزایای ارائه شده توسط شهرهای هوشمند، چالش هایی نیز برای آن وجود دارد. این بر عهده مقامات دولتی است که اجازه مشارکت گسترده شهروندان را بدهند و راه را برای توسعه آن هموار کنند. همچنین لازم است بخشهای خصوصی و دولتی با مردم همسو شوند تا همه بتوانند به طور مثبت از مزایای شهر  هوشمند بهره مند شوند.

پروژه های شهر هوشمند باید از طریق پورتال های داده باز، داشبوردها و برنامه تلفن همراه و به صورت شفاف در دسترس شهروندان باشد. این امر به ساکنان اجازه می دهد تا با داده ها درگیر شده و کارهای شخصی خود را مانند پرداخت قبض، یافتن گزینه های حمل و نقل کارآمد، ارزیابی میزان مصرف انرژی در خانه و … انجام دهند.

همه اینها برای جلوگیری از هک یا سو استفاده به یک سیستم جامع و ایمن جهت جمع آوری و ذخیره داده ها نیاز دارد. داده های شهر هوشمند نیز برای جلوگیری از ایجاد مسائل مربوط به حریم خصوصی، باید ناشناس باشند.

اتصالات در شهرهای هوشمند

اما بزرگترین چالش احتمالاً انواع اتصال هاست، هزاران یا حتی میلیون ها دستگاه اینترنت اشیا که نیاز به اتصال و کار هماهنگ و بدون مشکل دارند. از طرفی این امر اجازه می دهد تا خدمات بهم پیوسته با افزایش تقاضا، بهبودهای مداوم را نیز به منجر شود.

در کنار تکنولوژی، شهرهای هوشمند همچنین باید عوامل اجتماعی را در نظر بگیرند که یک بافت فرهنگی را فراهم کند که برای ساکنان جذاب باشد و کاربردی باشد. این امر به ویژه برای آن دسته از شهرهایی که از ابتدا ایجاد شده اند و نیاز به جذب ساکنان دارند بسیار مهم است.

آیا شهرهای هوشمند امن هستند؟

شهرهای هوشمند مزایای زیادی برای بهبود ایمنی شهروندان دارند، مانند سیستم های نظارت عمومی، جاده های هوشمند و سامانه های نظارت بر ایمنی عمومی، اما محافظت از خود شهرهای هوشمند چطور؟

لازم است ضمن اطمینان از صحت داده های گزارش شده، از شهرهای هوشمند در برابر حملات سایبری، هک و سرقت اطلاعات نیز محافظت شود.

به منظور مدیریت امنیت شهرهای هوشمند، نیاز به اجرای تاسیساتی نظیر پایگاه داده های فیزیکی، سامانه مدیریت احراز هویت انعطاف پذیر وجود دارد. شهروندان باید به امنیت شهرهای هوشمند اعتماد کنند، این بدان معناست که دولت، شرکت های خصوصی، توسعه دهندگان نرم افزار، تولید کنندگان دستگاه ها، تأمین کنندگان انرژی و مدیران خدمات شبکه باید با هم همکاری کنند تا راه حل های یکپارچه با اهداف امنیتی را ارائه دهند. این اهداف اصلی امنیتی را می توان به شرح زیر تجزیه کرد:

• در دسترس بودن داده ها

برای اطمینان از اینکه داده ها وظیفه خود را در نظارت بر قسمت های مختلف زیرساخت های شهر هوشمند انجام می دهند، باید در زمان واقعی و با دسترسی قابل اعتماد در در همه ی زمان در دسترس باشند.

• صحت داده ها

داده ها نه تنها باید به راحتی در دسترس باشند، بلکه باید دقیق هم باشند. این همچنین به معنای محافظت در برابر دستکاری از خارج نیز هست

• محرمانه بودن داده ها

داده های حساس باید محرمانه نگه داشته شوند و از دسترسی غیر مجاز در امان باشند. این ممکن است به معنای استفاده از فایروال های مطمئن و ناشناس ماندن اطلاعات باشد.

• پاسخگویی

 کاربران و اپراتوران سیستم باید در مورد عملکرد و تعامل خود با سیستم های حساس داده پاسخگو باشند. گزارشات و لاگ های سیستمی باید ثبت کنند که چه کسی به اطلاعات دسترسی دارد تا اطمینان حاصل شود که در صورت بروز هرگونه مشکل، مشکل در کوتاه ترین زمان برطرف میشود.

قوانینی در حال حاضر در کشورهای مختلف وضع شده است، مانند قانون بهبود امنیت سایبری IoT در ایالات متحده برای کمک به تعیین و استقرار حداقل الزامات امنیتی برای دستگاه های متصل در شهرهای هوشمند.

نمونه های پیشرو شهرها و کشورهای هوشمند در جهان

شهرهای سراسر جهان در مراحل مختلف توسعه و پیاده سازی فناوری هوشمند هستند. با این حال، چندین شهر وجود دارند که از این منحنی جلوتر هستند و مسیر ایجاد شهرهای کاملاً هوشمند را هدایت می کنند. این  شهر ها و کشورها عبارتند از:

• بارسلونا، اسپانیا
• کلمبوس، اوهایو، ایالات متحده آمریکا
• دبی، امارات متحده عربی
• هنگ کنگ، چین
• کانزاس سیتی، میسوری، ایالات متحده آمریکا
• لندن، انگلستان
• ملبورن، استرالیا
• شهر نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا
• ریکیاویک، ایسلند
• سان دیگو، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا
• سنگاپور
• توکیو ژاپن
• تورنتو، کانادا
• وین، اتریش

ایالت شهری سنگاپور

ایالت شهری سنگاپور با در نظر گرفتن تمیز بودن فضاهای عمومی، تراکم جمعیت و حرکت وسایل نقلیه ثبت شده، یکی از پیشگامان در ایجاد شهرهای کاملاً هوشمند محسوب می شود. سنگاپور همچنین دارای سیستم هایی برای نظارت بر استفاده از انرژی، مدیریت پسماند و منیتورینگ مصرف لحظه ای آب است. علاوه بر این، آزمایش وسایل نقلیه خودران و سیستم نظارت بر سلامت و رفاه سالمندان نیز وجود دارد.

کانزاس سیتی

در کانزاس سیتی چراغ های خیابان هوشمند، کیوسک های تعاملی و بیش از ۵۰ بلوک Wi-Fi رایگان در شهر وجود دارد. جزئیات فضای پارکینگ، اندازه گیری جریان ترافیک و هات پات های عابر پیاده نیز همه از طریق دیتا ویژوالیزیشن یا برنامه تجسم داده های شهر در دسترس ساکنان است.

سن دیگو

در همین حال، سن دیگو ۳۲۰۰ سنسور هوشمند برای بهینه سازی جریان ترافیک و پارکینگ و همچنین افزایش ایمنی عمومی و مانیتورینگ محیط زیست نصب کرده است. وسایل نقلیه الکتریکی توسط ایستگاه های شارژ خورشیدی به برق و دوربین های متصل برای مشکلات ترافیکی و جلوگیری از تخلف پشتیبانی می شوند.

دبی

سیستم های نظارت بر ترافیک در دبی نیز وجود دارد. به مانند خانه های هوشمند دارای تجهیزاتی پزشکی و ایمنی هوشمند، آب و برق، آموزش و راهنما های گردشگری هوشمند هستند. 

بارسلون

بارسلونا همچنین دارای سیستم های حمل و نقل هوشمند با ایستگاه های اتوبوس است که از طریق Wi-Fi و پورت شارژ USB رایگان ارائه می شود، همراه با یک برنامه اشتراک دوچرخه و پارکینگ هوشمند شامل گزینه های پرداخت آنلاین. اطلاعات مختلفی نظیر دما، آلودگی و صدا نیز با استفاده از سنسورهایی اندازه گیری می شود که رطوبت و بارندگی را نیز پوشش می دهند.

نتیجه گیری

ایجاد سیستم های متصل هوشمند برای مناطق شهری مزایای زیادی را برای شهروندان در سراسر جهان فراهم می کند. نه تنها برای بهبود کیفیت زندگی، بلکه برای اطمینان از پایداری و استفاده بهینه از منابع.

این راه حل ها به یک رویکرد واحد دولت و همچنین بخش خصوصی و خود ساکنان بستگی دارد. با این وجود، با پشتیبانی و احداث زیرساخت های صحیح، شهرهای هوشمند می توانند از پیشرفت هایی مانند اینترنت اشیا برای ارتقا زندگی ساکنان و ایجاد راه حل های زندگی مشترک برای شهروندان در حال رشد جهانی شهری استفاده کنند.

شرکت خانه های هوشمند از فناوری های زیربنایی هوشمندی استفاده میکند که میتوان از آنها در راستای احداث شهر هوشمند بهره برد.